Sosyal medya yokken keyifle yaptığımız bir çok şeyi artık hatırlamaz olduk. Bazı şeyler tarihin tozlu raflarına gömüldü. İşte tarihi tozlu raflarına gömülenler.
İnstagram ve Facebook olmadan önce, hemen hemen herkesin evinde aile tarihinin slayt gösterisi gibi büyük, özenle hazırlanmış fotoğraf albümleri bulunurdu. Her misafirlikte bizi fotoğraflara boğan teyzeleri saymazsak keyifliydi. Şimdi o teyzeler de aktif sosyal medya kullanıcıları olarak gün fotoğraflarını paylaşıyorlar.
Üzüldüğünde telefona sarılıp ''sana anlatacaklarım var'' ın yerini ''Üzgün hissediyor'' aldı. Oldu ki eş keza aradın, o zaman da şöyle bir durumla karşılaşman olası ''yok canım ne üzgünü dikkat çeksin diye yaptım''
Ne yediğini, ne içtiğini eğer paylaşılmamışsa herkes kendi biliyordu. Şimdi kimin neyi, nasıl yediğine puan verebiliriz.
Her sabah evde markete kim gidecek kavgası olurdu. Şimdi tek tıkla siparişlerimiz ayağımıza geliyor.
Çok kitap okumayı seven bir millet olduğumuz söylenemez ama ansiklopedi kuponlarını canımız pahasına biriktirirdik. Sosyal Medya'nın gelişi ile kitap okumanın zaten olduğu ülkede iyice düşüşe geçti. Üstelik kitap fiyatları eksiye göre biraz daha uygun olmasına rağmen.
''Sağlam bir kaç dostun olsun yeter'' in yerini, ''takipçi sayın kaç ne kadar arkadaşın var ona göre konuş'' aldı. Ne kadar arkadaş o kadar beğeni gerisinin ne önemi var ki?
Aman canım şimdi onca sosyal medya oyunu varken Tetris de neymiş diyebilirsiniz. Ama o yerine oturan parçanın verdiği mutluluk hiçbir şeye değişilmez. Tetris dışında o akılsız ama bir o kadar sağlam olan tuşlu telefonalrda oynadığımız yılan oyunu da eklenebilir.